دکتر مهدی اسلامی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه با بیان این که بهترین فرصت برای توبه و استغفار حقیقی، ماه مبارک رمضان است، اظهار داشت: در روایات متعدد، ائمه اطهار(ع) از ماه ضیافت الهی به عنوان ماه رحمت و مغفرت یاد کرده اند و این مساله نشان می دهد که بیش از هر چیز دیگری، زمینه برای توبه حقیقی و بازگشت به سوی پروردگار عالم برای همه بندگان به خصوص گنهکاران فراهم است.
وی افزود: توبه از گناه در امور نفسانی و قلبی به این معناست که روح و نفس انسان که مدتی را با یکسری از صفات و خصلت ها گذرانده و با آن ها همدم بوده، به جهت تحقق یک نوع انقلاب و تحول درونی آن ها را ترک نموده و از آن ها برگردد.
اسلامی ادامه داد: همانا یکی از مهم ترین نشانه‌های رحمت و لطف واسعه الهی، نعمت توبه و پذیرش آن از سوی پروردگار عالم است. البته باید توجه داشت که توبه در دین مبین اسلام دارای ویژگی ها و شرایطی است که از آن جمله پشیمانی از گناه، ترک آن و تصمیم بر انجام ندادن دوباره گناه، همچنین تلافی و جبران گناه است به ویژه در جاهایی که حقی از فردی ضایع شده و حق الناسی پایمال شده است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه امام صادق(ع) ابراز داشت: در یکی از روایات می دیدم که از توبه تشبیه شده بود به بیرون آوردن لباس چرکین از بدن و پوشیدن لباس پاک و تمیز و البته این قبیل تمثیلات برای آن است که ما درک حداقلی از مفهوم توبه و ضرورت آن پیدا کنیم.
وی یادآور شد: در قرآن مجید بیش از ۸۰ بار از "توبه" و پذیرش توبه سخن به میان آمده و در ضمن بیش از ۹۰ بار از "غفور" و "غفار" بودن خدا صحبت شده است؛ همه این ها یعنی این که ای بندگان خطاکار راه بازگشت به سوی همه خوبی ها یعنی پروردگار عالم به خصوص در ماه رمضان، کاملاً فراهم است و خوش به سعادت آن هایی که حقیقتاً از این فرصت طلایی به درستی استفاده کنند.
وی افزود: خدای متعال در قرآن کریم تصریح می فرماید که ای بندگان من از رحمتم ناامید نشوید که اگر توبه کنید همه گناهان شما را می آمرزم و این در حالی است که حتی در برخی مواقع، خداوند گناهان ما را با توبه کردن تبدیل به حسنات می کند. یعنی نه تنها گناهان بخشیده می شود بلکه به جای آن ها در پرونده اعمال ما ثواب و حسنه ثبت و ضبط می شود.
اسلامی بیان داشت: رسول الله(ص) در حدیث گهرباری تأکید می فرمایند: "هیچ موجودی در پیشگاه خدا، محبوب‌تر از مرد یا زن توبه کننده نیست. "
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به مفهوم توبه نصوح گفت: خداوند در آیه سیزدهم سوره مبارکه مائده می فرماید: "تُوبُوا الی الله تَوبَة نَصُوحاً" یعنی: به درگاه الهی توبه نصوح کنید. امام صادق (ع) در تفسیر واژه «نصوح» بیان میدارند:"منظور آن توبه‌ای است که هرگز به آن گناه باز نگردد. "و نیز امام هادی (ع) تأکید می کنند که "توبه نصوح، آن است که باطن انسان مانند ظاهر بلکه بهتر از ظاهر باشد. "
عضو هیئت علمی پژوهشگاه امام صادق(ع) نکته مهمی که در این باره لازم به تذکر است اینکه نباید تصور کرد که صرف بیان توبه به زبان برای این منظور، کافی است. درروایتی است که فردی برای خودنمایی به حضور مولی الموحدین علی (ع) رسید و گفت: "استغفرالله". حضرت چون از نیت این فرد آگاه بودند به او فرمودند: "مادرت به عزایت بنشیند آیا می‌دانی استغفار تنها به زبان نیست و از درجه اعلی است؟ " سپس فرمود: "استغفار و توبه دارای چند رکن است که از آن جمله پشیمانی از گناهان قبل، تصمیم بر ترک گناه، ادای حق مردم، ادای حق الله، ذوب شدن گوشت بدن که از غذای حرام روییده شده با حزن و اندوه، می شود و آن گاه باید گفت استغفرالله. "
